Vejîna netewî dikare wateya xwe ya herî mezin di vejîna jinê de bibîne. Li gel şerekî gelek zehmet vejîna di kesayeta jinê de û tevlîbûna wê ya azad ji jiyanê re êdî gengaz dibe. Bi taybet di wan berpalênçiyan de, dinava wan derfetên azad de bi qasî girtina vê şansê ez di wê baweriyê de me ku şansê jiyaneke din a heyecanê bide nîne. Eger di jiyanê de asta rûmet û azadiyê tê hîs kirin ev wisa ye. Eger hûn dibêjin “azadî pir hêjaye, divê vîn û baweriya me hebe”wê demê pir bi sînor jî be hûn neçarin ku şansê azadiyê li ser bingehê nêzî mukemeliyetê binirxînin. Heta tenê di vir de ne tenê vejîna jinê û azadiya wê, hûn di rewşeke wisa dene ku mêrantiya di rewşeke hîn xiraptirdeye, bêwate û belaya seriyane jî verisînin û bixin rêka rast de. Keseke eleqeyeke xwe ya berz ji asta azadiya jiyanê re nînbe û xwe tevlî şerê mezin neke, dê nikaribe ti tiştekî ji rastiya Kurdistanê fêm bike. Ne dikare jiyane, ne şer, ne siyasete, ne jî rêxistinê fêm bike û ya herî xiraptir jî nikare ji bûyîna bela xwe rizgar bike. Ev herî zêde xwe di jinê de dide nîşan. Vegotina herî lanet a jiyanê, a herî rezîl, herî kirêt di têkiliyên jin-mêr de bejin dide; wendakirina welat, gel û azadiyê ji aliye dijmin ve herî zêde anîne asteke girêkakor, wekî wendakirina her tiştê mîna tinebûnek û bîreke bê binî dibe. Ji loma xebata li ser we tê meşandin bi qasî xebata ji bîra bê binî derxistinê ye, xebata çav û ruhê xwe ji azadiyê re vekirin, viya bi şêweyeke bi ked û rêxistinê ve girêdayî kirine. Ev heyecanê didin û girîng e. Tê zanîn ku nirxê viya demek dirêj nehate texdîr kirin, ji viya re pir bi awayeke cahîl nêzîkatî çêbûye, weke jin we heta nasnameya xwe jî rast nedaye naskirin û nehatine asta bûyîna vîn û zimanê nasnameya xwe. Meşeke bihestan dagirtî, kelegirî, ji bûyîna karîkatûrekî mêr wêdetir neçûye. Zanistiya azadiyê, rêxistina azadiyê rewşeke wisa hêsan were afirandin nîne. We bihezaran ceribandinên mîna viya jiyan kir. Roj roja şiyarbûnê, ji şiyarbûnê wêdetir ji rastiyan re di hêla jinê de mîsoger xwedî derketinê ye. Hun bi şêweyeke dîtir nikarin têbigîhin. Bi qasî azadiya gelê me, azadiya jinê jî pirsgirêkekî cidî ye. Ji bo azadiya gelê me binavê bîrdozî, siyaset, rêxistin û şervantiya wê me pêvajoyeke pir baş a şer jiya û hîna jî dijîn. Berfirehiya wê, bi awayeke hîn ziravtir û kûrtir em di şerê YAJK’ê de dijîn. Bi qandî bawerî bi pêwîstiya vî şerî anîn, bîrdoziya wê, rêxistina wê û şêwazê wê jî ferz e û em dihizirin ku bi awayeke mîsoger girîng e ku ev were afirandin. Em bi girîngî destnîşan dikin ku pêwîst e di vê mijarê de ew çarçoveya me xîz kiriye hîn baştir bikin malê xwe. Tê gotin ku jin kesayeteke kêm e. Ev kêmahî jî di jiyanê de kêm hiştinê, bê vînbûnê û hêza wê jêdera xwe digre. Niha demê bûhurandina vê kêmahiyê ye û bihêzbûnê ye. Di dîroka mirovahiyê de di qonaxa mirovbûnê a bi milyona salan domand de, jin demeke dirêj rol girtine. Jin ne di rewşeke kêm de ne, di rewşeke temamkardene. Ê kû di jiyan û civakbûnê de kêm e, mêr e. Lê niha rewşeke berovajî mijara gotinê ye. Jin heta radeya dawî kêm e, mêr jî xwe di navenda jiyanê de dibîne. Rêya bûhurandina viya şerê azadiyê ye. Herwiha di ferqa ku ka dê çawa tiştên jin wendakirine werin qezenckirinê de bûyîn û lê xwedî derketine. Eger hûn rola xwe ya di civakê de, hûn dê ji rewşa her timî tê dehfdan û xişikandinê, ji bêvînî û nasnameyîbûnê nikaribin rizgar bibin. Hûn dê baweriya xwe bi şereke watedar bînin û pêwîstiyên wî bikin. Me bûyereke pir dîrokî û bingehê wê yê jiyanê pir bihêz û herwiha ji bo jiyaneke azad ceribandinek kir. Hun dê vana derbixin zanabûnê. Di jinê de çarenûsî bikok bûye. Lê di bin wê da jî pêkhatina ev bisedan salane ew serweriya zayend a li gel serweriya çînî û netewî ve ku didome diçe heye. We di van mijaran tev de çi qasî zanistî bidestxist, we çi qasî karî şer bikin? Divê hûn viya ji xwe pirs bikin. Tiştek, heta şerê wê neyê dayîn, nayê jiyankirin. Eger hûn azadiyê dixwazin, hûn dê şerê wê yê zanistî di xwede bidin. Rêhevaltî ji hev re hêz dayîne, lê weke bingehîn jî hêz tevlî kirine, ji hêzê re hêz tevlî kirine, yan hevaltî ne her timî birin û hev tinekirine. Ji kuderê de lê were nêrîn bila were nêrîn, şiyarbûna jinê, vejîna wê, li nasnameya xwe ya resen û rast gerîn girîng e. Ev peywir li pêşiya we radiweste. Eger hûn ji vî peywirê re bizanistî, bibiryar û birêxistinî negihêjin, ji ti kesî, heta ji min jî pir zêde tiştek hêvî nekin. Ya rastîn bêyî ku hûn ketibin ferqa wê jî bendewariyên we hatine pêşwazî kirin. Em behsa şoreşeke jinê ya rast dikin. Dema ku em şoreşa jinê evqas bi dengeke bilind tînin ziman, him em li ser viya kûr dibin, him jî em parçeyekî vî şerî ne. Şoreşa jinê hîna nû derdixin zanabûnê û digihije rêxistina xwe. Divê di serî de ev rêxistin xwe bixwe baş û sexlem bike. Ev tenê bûyereke teknîk nîne. Rêxistinbûna jinê di bingeh de divê ji çarçoveya bîrdoziya jinê re guncav be. Ev tê çi wateyê? Ji pirsa dê çawa were jiyankirin re bersiveke pir berfireh dayîn, çi tişteke li pêşiya viya keleman çêdike tunekirin û şereke mezin bi berçav girtinê re xwe ji nû de afirandine. Em behsa pêşketina şoreşgereke wisa bi kok û radîkal dikin.  Pêşketina daxwazên me yên azadiyê, di vê mijarê de bi eleqe û pratîka serkeftî a hûn ji têgihiştin û şerê wê re bidin nîşandan ve bi rêje ye. Pêwîste hûn qîmeta şoreşa me tam mîna şoreşeke jinê, partiya me jî tam mîna partiyeke jinê texdîr bikin. Bizanabûna ku dibe ev cara yekeme ku di dîrokê de bi awayeke dorfireh li ser bingehê azadiyê di partiya me de çêbûye hûn partîbûnê hembêz bikin. Hûn mîna zarokan, ji her tişteke berovajiyê cewhera we dikeve bi bîrdoziya koletiyê hatine razandin. Ji bo ev were şikandin em dibêjin qutbûna ji mêr, qutbûna ji jiyana desthilatdariya mêr pêwîst e. Divê herkes bikare viya fêm bike. Ez jî bim, bi mêrekî re bûna yek wê encameke li dijî we (aleyhinize) derbixîne. Lê bi jina paşmayî re hevdîtin jî nabe. Di vê mijarê de pîvanên Rêbertî gelek girîng e, divê hûn bikarin li ser vana kûr bibin. Me cesaret da, divê hûn vê cesaretê li ser bingehên rast ji nûve ji bo avakirina kesayeta xwe hilbigrin. Bi qasî jineke çawa, pirsa mêreke çawa jî sotîner e. Divê hûn bersivên xwe yên dorfireh ji viya re pêşbixînin. Ev mafeke, di heman demî de wezîfeyekî jiyanê ye jî. Hûn neçarin ku pêşî li viya bigrin û disîplîna viya ya şidayî bidin pêkanîn. Ji ber ku hûn jin in, bi qasî zanabûna pir alî a jin bûnê, pêwîstî bi afirandina asta wê ya azadiyê û heta xweşîkbûnê jî heye. Taybetmendiyên ji sîstemê û malbatê hatine girtin taybetmendiyên belane. Me vana avêt û parçe kir. Lê em dê çi bêxin li dewsa viya? Herhal divê ev hindek jî karê webe. Bi disiplîn, heta di astekê mînak de hûn dê hêza xwe ya şer bidin rûniştandin. Nirx bidin welatparêziyê û rêhevaltiyê, hûn dê bibin bangawaziya şer û xwe di jiyanê de bi coş bikin, di vê mijarê de rista herî pêş dê bilîzin. Di vê wateyê de bi tevlîbûn ji welatparêziyê re û ji kesayeta rast û azad re heta ji mêr re jî bibin mînak. Hûn dê birêzdarî, heta di asteyeke mînak de hêza xwe ya şer bidin rûnişkandin. Qîmetê bidin welatparêziyê, nirxên partî û rêhevaltiyê, bibin vexwandina şer û xwe her timî bi coş bigrin, wê çaxê dê di vê mijarê de risteke herî mezin bilîzin. Bi qasî ku hûn birêzkar û binişmî bin (titiz) ewqasî jî kesayeta bi coş, bi vîn û ezwerû ji xwe kêm nekin. Ev tev di bin bersivên me ji şahadetên binirx ên jin re ye. Ew tev sembol û qehreman in. Ji ber ku di şahadetên dawî de ji bo radest nebin teqandina narîncokê di xwe de, divê weke qîmeta berxwedêriyeke bêsînor, serbixwebûnekî bêsînor û nehatina radestiyê were têgihiştin. Vana tevan  temsîl kirin heta radeya dawî girîng e.